Ακομη και στα δυσκολα...

Ποσο πραγματικα κοστιζει μια ευχη..?
Ποση διαρκεια εχει η ευτυχια και η ελπιδα..?
Ποσο μπορεις να αντεξεις την απομονωση και την σιωπη..?
Ποσα πραγματικα εχει κουραγιο και δυναμη να αντεξει μια ψυχη..?
Και ποτε νιωθεις οτι διαλυεται το ειναι σου ..?

Αυτοματα και  χωρις προειδοποιηση γιατι σου γκρεμιζεται οτι ομορφο εχεις πλασει στο χαζο σου μυαλουδακι..?

Ανοιγεις τα ματια μετα απο ενα αποτομο ξυπνημα που σε επαναφερει στην πραγματικοτητα..
Και η μεσα σου φωνη φωναζει..στα λεγα εγω μαλακα... Προσεχε..

Αλλα εσυ..? Δεν προσεχες τι να σε κανω εαυτε..
Ανοιγεις τα φτερα σου .. Ξεχνας ομως οτι ειναι μικρα και ατονα..
Ξεχνας.....

Μεχρι που κατακρεμνιζεσαι ... Και τοτε το μονο που σου απομενει ειναι ο πονος..
Τρομαγμενος μαζευεσαι σε μια γωνια και γλυφεις τις πληγες σου ...
Ξανα ..και ξανα... και ξανα..

Και τι καταφερα που ηξερα ..?πηρα την ικανοποιηση οτι τολμησα..?οτι παλεψα .?οτι το αντιμετωπισα χωρις φοβο..?
Και ομως ... Ο φοβος ηταν εκει.. Σε καθε βημα και σε καθε σκεψη.. Σε καθε στροφη και σε καθε στιγμη ..
Δεν ειναι καιροι για να ρισκαρεις μου ειχαν πει..
Δεν τους ακουσα..
Ακουσα μονο την ηχω μου ... Που ελεγε τολμα το .. Αφησε πισω σου τους φοβους και κοιταξε καταματα την δικη σου πραγματικοτητα..

Ωραια τα ονειρα ομως μαστορα... Εχουν γευση απ το φιλι σου...
Ωραια ακομη κ τα δακρυα... Και ας πιστεψα οτι θα μοιραστεις μαζι μου...
Ωραιο το να μοιραζεσαι...

Ενα τελευταιο τσιγαρο λεω καθε φορα.. Και καθε φορα αναβει και ενα επομενο..
Ετσι ηταν και τα ματια σου ...Γεματα φλογα και ενταση..
Επαιζα με την φωτια και το ηξερα...
Αλλα ...Παναθεμα με...Πιστευα οτι θα μας καψει και τους δυο...Μαζι ...σε ενα σωμα ...
Δεν σε συγχωρω για ολες τις φωτιες που ξεχασες...
Αλλα και δεν μπορω να σου κραταω κακια...
Γιατι ξερω ..
Απ την αρχη ηξερα... Και τολμησα...
Θα μαι παντα εδω ...
Υπαρχουν ανθρωποι για να αντεχουν και  στα δυσκολα...