Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2013

Πυροτεχνήματα σε μαύρο φόντο...

Πυροτεχνήματα ακούγονται κάπου στο βάθος...
Ακριβώς στην ώρα τους , χωρίς να χάσουν ούτε ένα δευτερόλεπτο στην υποχρέωση τους για το ύστατο αντίο..
Βιαστικά και χρωματιστά ,θορυβώδη και μυστικά...Σκάνε στο σκοτάδι ζωγραφίζοντας το μαύρο φόντο..
Στιγμές χαρμόσυνες ,δευτερόλεπτα μαγείας αναθυμιάζουν μέσα σου ..
Κοιτώντας απ το παράθυρο εύχεσαι πραγματικά να ναι μια νέα χρονιά με ηρεμία και υγεία ..
Ξαφνικά χτυπάει η πόρτα του γραφείου.. Δύο άγνωστα πρόσωπα , με καλούν στο δωμάτιο της ασθενούς για να κόψουμε πίτα..
-¨Ελα μαζί μας Δωράκι , μια οικογένεια είμαστε , μου είπαν , και με περίμεναν..
Αλλαγή του χρόνου σε έναν θάλαμο με 10 αγνώστους ανθρώπους , να μοιράζονται μαζί μου τα κομματάκια από τις πίτες τους... Και όμως...
Σε δευτερόλεπτα ένιωσα τόσο οικεία και τόσο ήρεμα.. 
Είναι αυτές οι μικρές λεπτομέρειες που πολλές φορές μας προσπερνούν απαρατήρητες..
Και όμως ..
Ευχές.. Ευχές στον αέρα να πλανώνται , σαν τα χρωματιστά μπουμπουνητά του ουρανού..
Αλλά μόνο μια είναι αυτή που εδρεύει στις καρδιές αυτών των ανθρώπων..
ΥΓΕΙΑ..
Για όλους μας ,αλλά κυρίως για τον άνθρωπό τους .
Μια σκέψη και ένας φόβος καιροφυλαχτούν στην γωνία..
Αν και του χρόνου θα είναι όλοι μαζί να γιορτάζουν τέτοιες στιγμές ..
Ποιός το ξέρει αυτό όμως.. 
Κανένας μας..
Μου αρέσει να βλέπω τους ανθρώπους , που παρά τους κόπους και την ταλαιπωρία τους , σε κοιτάνε κατάματα , σε σφίγγουν στην αγκαλιά τους και σου εύχονται με όλη τη δύναμη της ψυχής τους...
Καμιά φορά τα πράγματα και τις καταστάσεις , τις προσπερνάμε , θεωρώντας τα πάντα δεδομένα γύρω μας ..
Δυστυχώς ο χρόνος μας σε αυτόν τον τόπο τελειώνει πολύ πιο γρήγορα απ όσο τελικά νομίζουμε  και σιγουρα δεν ξέρουμε το πότε... 
Για αυτό ας εκφραστούμε..
Ας δείξουμε αυτό που πραγματικά νιωθουμε και πιστεύουμε...
Ο χρόνος δεν γυρνάει πίσω.. Και σίγουρα δεν συγχωρεί..
Μια ευχή δεν φτάνει απο μόνη της να αγγίξει τα ουράνια.Θέλει και ώθηση απ τις πράξεις και τα λόγια μας..

Καλή χρονιά με υγεία και αγάπη...